بررسی توزیع فضایی ـ مکانی پارکینگ های عمومی و مکان یابی بهینه آن (مطالعه موردی: منطقه ۲ و ۸ شهرداری شیراز)

یکی از مهم ترین زیرساخت­های سیستم حمل و نقل، پارکینگ­های عمومی هستند که نقش مناسبی در کاهش ترافیک دارند. پارکینگ می­تواند بر کارایی ترافیک و کیفیت زندگی شهری تأثیر بگذارد. بعد از گذشت چندین دهه و افزایش اتومبیل، نبود فضای کافی برای پارک و در نهایت هزینه زیاد ساخت پارکینگ، ارزیابی دقیق برای مدیریت و مکان­یابی پارکینگ ضروری گشته است. این پژوهش امکان سنجی مکان مناسب پارکینگ در مناطق 2 و 8 شهرداری شیراز، و مکان­یابی آن­ را بررسی می­کند. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن به صورت توصیفی – تحلیلی می باشد. ابتدا جهت تدوین مبانی نظری از روش کتابخانه­ای استفاده شده است. سپس از روش توصیفی برای شناخت محدوده مورد مطالعه و جهت بررسی وضع موجود پارکینگ های موجود از روش میدانی و نقشه های طرح تفصیلی و جامع استفاده گردیده. جهت بررسی پارکینگ عمومی، ابتدا وضع موجود را بررسی، سپس با توجه به وضعیت موجود، میزان کمبودها و نحوه توزیع فضایی پارکینگ­ها مشخص شده است. تعیین سرانه پارکینگ عمومی با توجه به استاندارد وزارت راه و شهرسازی انجام شده است. به طور کلی در این بخش از پژوهش با توجه به نوع کاربری مورد مطالعه، از تحلیل های موجود در سیستم اطلاعات جغرافیایی از جمله شاخص همپوشانی (overlay) استفاده شده است. برای تعیین محدوده­های مناسب جهت احداث پارکینگ، ابتدا معیارهای تأثیرگذار در مکان­یابی را شناسایی، سپس با استفاده از نرم افزار arc gis معیارها را تبدیل به لایه­های اطلاعاتی که برای نرم­افزار قابل خواندن باشد تبدیل کرده و برای هر یک از معیارها (لایه­ها) فاصله­های مورد نیاز (حریم­ها) ایجاد شده است. سپس با توجه به میزان تأثیر هر یک از لایه­ها و مقایسه زوجی آنها توسط نرم­افزار superdecisions وزن هریک از لایه­ها را محاسبه کرده، سپس با روی هم­گذاری لایه های اطلاعاتی، محدوده­های مناسب مشخص، و در 5 دسته از خیلی ضعیف تا بسیار خوب تقسیم بندی شده است.